Italiaanse regelmatige werkwoorden

De verbi regolari (regelmatige werkwoorden) zijn de werkwoorden die vaste regels hebben voor hun vervoegingen.

Eigenschappen van regelmatige Italiaanse werkwoorden

Italiaanse werkwoordvervoegingen hebben enkele karakteristieken.

• De stam blijft behouden: cant-are (zingen); tem-ere (bang zijn); colp-ire (slaan).
• Ze bevatten een thematische klinker: cant-a-vo (Ik zong); prend-e​-rete (jij zal nemen); part-i-ranno (zij zullen vertrekken).
• Er is een persoonlijk kenmerk als uitgang, waardoor je de grammaticale persoon kan identificeren: cant-o (ik zing, 1e enkelvoud); laver-anno (zij zullen schoonmaken, 3e meervoud).
• Ze hebben een tijdsbepaling: teme-v-o (Ik had schrik; verleden tijd); dormi-r-ò (Ik zal slapen, toekomstige tijd).

Let op! Deze eigenschappen gelden niet in elke modus en elke tijd. Bijvoorbeeld de onvoltooid tegenwoordige tijd (de tijd die je in het dagelijkse leven het meest gebruikt) heeft geen thematische klinker! Zo is het cant-o (Ik zing), en niet cant-ao; prend-o (Ik neem), en niet prend-eo.

Heb je een vraag?

Volg online taallessen met een professionele leraar

1. Native en geverifieerde leraren
2. Gratis proefles
3. Inclusief lesmateriaal

Matilde M.

HUGUES JPM P.

Eleonore G.

Simone M.

Niccolò C.

Magda G.

Gioele P.

Elena C.

CARLA D.

Elena P.

Schrijf je gratis in

Italiaanse regelmatige werkwoorden vervoegen

Regelmatige werkwoorden vervoegen gebeurt, zoals eerder al gezegd, via bepaalde regels. Je moet de uitgang van het werkwoord (aangepast aan de tijd en modus) aan de stam toevoegen. 

Let op! Enkel de zogenaamde enkelvoudige tijden (de tijden zonder hulpwerkwoorden) volgen deze regel. De samengestelde tijden hebben een andere structuur: een van de hulpwerkwoorden (essere of avere) samen met het voltooid deelwoord van het hoofdwerkwoord.

Belangrijkste regelmatige werkwoorden in het Italiaans

Hieronder volgt een overzicht van de vaakst voorkomende regelmatige werkwoorden in het Italiaans. Ze zijn opgedeeld volgens hun uitgang (en dus ook hun specifieke vervoegingen). 

I. werkwoorden op (-are)

II. werkwoorden op (-ere)

III. werkwoorden op (-ire)